Einsatzgruppen

In dit artikel kunnen schokkende foto´s tussen zitten.

We hebben allemaal wel gehoord van de concentratie kampen in de tweede wereld oorlog. Waar miljoenen joden zijn gedood in de gaskamer omdat ze ongewenst waren door de Duitsers. Wat minder mensen weten is het drama wat zich daarvoor afspeelde. Voordat er gaskamers waren was er namelijk een andere manier om het `Jodenprobleem´ aan te pakken namelijk met kogels.

De Einsatzgruppen waren paramilitaire groepen uit het derde rijk die actief waren voor en tijdens de oorlog. De Einsatzgruppen bestonden uit mannen uit de Sicherheitpolizei (sipo), Sicherheidsdienst (SD), de Ordnungspolizei (Orpo) en de waffen SS. Zij volgde de opmars van de Wehrmacht. De Wehrmacht veroverde een gebied en nam die in en de Einsatzgruppen kwamen er achter aan en zorgde er voor dat eventuele weerstand werd uitgeschakeld. Ook doodde zij in hun ogen ‘ongewenste elementen’ zoals Joden, communisten, zigeuners, intellectuelen, gehandicapten en partizanen.

De eerste Einsatzgruppen werden gevormd in 1938 tijdens de aansluiting van Oostenrijk en tijdens de annexatie van Tsjechië. Het doel Einsatzgruppen was toen gebieden bezetten, belangrijke gegevens bemachtigen, mogelijke bedreigingen uit de weg ruimen en lokale leiders vervangen door nazi’s. Er was nog geen sprake van massamoord. Eind 1939 werden Einsatzgruppen opnieuw opgericht en werden dit keer naar Polen gestuurd. De Wehrmacht had Polen in genomen en de Einsatzgruppen werden gestuurd om intellectuelen, leraren en priesters uit te schakelen. De Duitsers zagen de polen namelijk als ´Undermensch´ en zij wilde de mensen uit de lagere klassen als slaven gebruiken. Ook werden mensen met Poolse nationalistische ideeën en politieke kopstukken vermoord om eventuele lokale verzetsbewegingen in de kiem te smoren. Van september 1939 tot het voorjaar van 1940 waren er zeven groepen actief en waren er naar schatting 60.000 tot 80.000 executies in Polen.

Vanaf mei 1940 werden de Einsatzgruppen ingezet bij de invasie van West-Europa. Ook in de Nederland. Toen bestond hun werk vooral uit inlichtingen en voorbereidingswerk voor de bezetting.

In 1941 bereikte het werk van de Einsatzgruppen een hoogtepunt toen ze naar Rusland werden gestuurd. In Rusland moesten de Einsatzgruppen ongewenste elementen uit schakelen zoals Joden, zigeuners, communistische leiders en Russische officieren. Deze vreselijke gebeurtenissen speelde zich in de Baltische staten, Wit-Rusland, Oekraïne en Rusland ver achter de frontlijn af. Het werd ook wel de Wilde Holocaust genoemd. Van de zes miljoen slachtoffers zijn één derde vermoord door de Einsatzgruppen. Tijdens de inval van de Sovjet-Unie stonden de Einsatzgruppen onder het bevel van de RHSA, de Reichssicheheitshauptamt. Zij bleven tot de laatste ogenblikken mensen doden. De lijken werden soms verbrand en dan in diepe geulen of oude ondergrondse olie opslagplaatsen gedumpt. Soms werden de lijken in de open lucht verbrand op een enorme brandstapel. Vaak lieten de Einsatzgruppen de mensen het massagraf graven waarnaar ze neergeschoten werden.
Vaak werden de Einsatzgruppen vooraf geholpen door lokale fascistische of nazi bewegingen.

, 

Na de oorlog werden meerdere leden terecht voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. De grootste zaak begon op 15 september 1947 en duurde tot 1948 en vond plaats in Neurenberg. Het tribunaal werd uitgevoerd door Amerikanen.

Van de 25 leden die aangeklaagd werden, werden er 10 aan geklaagd. Uiteindelijk werden er 4 op 7 juni 1951 opgehangen, Paul Blobel, Werner Braune, Erich Naumann en Otto Ohlendorf. Tijdens de jaren 50 werd de rest vrijgelaten.